De manier waarop ik de dood zie, weerspiegelt hoe ik het leven voel. In het begrijpen van het einde, vind ik de waarde van elke dag.
In dit gedeelte neem ik je graag mee in de bijzondere ervaringen die ik onderweg tegenkom. Ontroerende verhalen, diepgaande inzichten of zomaar enkele gedachten die je misschien raken en ondersteunen.
Ook vind je hier een zorgvuldig samengestelde selectie van inspirerende video’s, waardevolle gesprekken en wijze lessen. Laat je meenemen op een reis van bezinning en verbinding.
Het delen van je gevoelens en het zoeken naar steun kan een wereld van verschil maken!
Rouw overvalt ons als een storm—onverwacht, intens en allesomvattend. Het slaat in als een golf die ons meesleurt, zonder dat we weten waar we zullen uitkomen. We kunnen proberen de pijn te verdoven, onszelf af te leiden of te sussen, maar deze tijdelijke ontsnappingen veranderen niets aan de werkelijkheid. Uiteindelijk moeten we de rauwe waarheid onder ogen zien.
Een wijze leraar zei ooit tegen een leerling die diep verdriet kende: “Ik heb geen antwoorden voor je, maar ik kan wel met je huilen.” Deze woorden onthullen een diepe waarheid: soms is er geen oplossing, geen pasklaar antwoord. Maar er is troost in verbondenheid. Tranen zijn geen zwakte; ze zijn een taal van het hart, een manier om los te laten en ruimte te maken voor heling.
Rouw is te groot om alleen met het verstand te bevatten. Ons hoofd zoekt verklaringen, maar ons hart voelt de last van het verlies. Daarom moeten we dieper reiken dan onze gedachten—naar de plek waar liefde, hoop, betekenis en veerkracht huizen. Het zijn deze fundamenten die ons vasthouden wanneer alles lijkt te wankelen.
Onthoud: What doesn’t kill you makes you stronger”. Elke dag dat je de pijn doorstaat, groei je, zelfs als je het niet direct merkt. Uiteindelijk ontstaat er een nieuw jij—niet zoals voorheen, maar sterker, wijzer, dieper geworteld in het leven. Je bent door het vuur gegaan en hebt ontdekt dat je meer kracht bezit dan je ooit voor mogelijk hield.
Je verdriet mag er zijn. En stap voor stap, zul je de weg vinden naar een nieuw begin. Het daarbij inschakelen van professionele hulp is geen teken van zwakte; het is belangrijk te beseffen dat je deze weg niet alleen hoeft te bewandelen.
Vanuit een andere invalshoek..
Over het leven en het lijden
Het leven brengt ieder van ons uitdagingen en momenten van lijden. Wanneer we arm zijn, voelt dat als een last; wanneer we rijk zijn, kan het gewicht van verantwoordelijkheid ons drukken. Zonder opleiding voelen we ons beperkt, en met ontwikkeling komen soms de moeilijkheden van complexiteit. Relaties en gezinsleven brengen hun eigen spanning, terwijl ook de eenzaamheid zonder hen zwaar kan aanvoelen.
Het lijkt alsof we in elke fase en situatie kunnen lijden. Toch betekent dit niet dat het leven enkel lijden of vreugde is. Het leven is een natuurlijke stroom, een reis die we mogen ervaren en omarmen. Wanneer we ons erdoor verpletterd voelen, kan het zwaar en overweldigend zijn. Maar als we leren erop mee te bewegen, kan het leven ook als een wonder aanvoelen – een plek van rust en verbondenheid.
Diana Stassen – Een Bron van Kracht en Inspiratie
Jane Goodall | My next great adventure…
Jane Goodall is een wereldberoemde Britse primatoloog, etholoog en milieuactivist. Ze staat vooral bekend om haar baanbrekende onderzoek naar het gedrag van chimpansees in het wild, dat ze vanaf 1960 begon in het Gombe Stream National Park in Tanzania. Goodall observeerde als eerste dat chimpansees gereedschappen gebruiken, wat destijds revolutionair was en ons begrip van dierlijk gedrag veranderde.
Ze heeft haar leven gewijd aan het beschermen van chimpansees en hun leefgebieden, en richtte in 1977 het Jane Goodall Institute op om dit werk voort te zetten.
Alua Arthur | Why Thinking About Death Helps you Live a Better Life…
Alua Arthur is een Amerikaanse death doula, juridische professional en oprichter van Going with Grace, een organisatie die mensen begeleidt bij het voorbereiden op het levenseinde en hen ondersteunt in het proces van sterven. Ze is bekend om haar werk als begeleider en educator op het gebied van de dood, waarbij ze zich richt op zowel praktische als emotionele ondersteuning voor mensen die sterven en hun families. Ze benadrukt de noodzaak van bewust sterven en het betrekken van mensen bij gesprekken over hun sterfelijkheid, om zo met meer rust en acceptatie het levenseinde tegemoet te gaan.
§ Een gewetensdilemma met sociale hindernis…
Hoe doe je dat?” Mijn vriendin kijkt me vragend aan, haar gezicht peinzend en onderzoekend. “Hoe schrijf ik een laatste groet aan een goede vriendin die ervoor heeft gekozen haar leven te beëindigen?” Haar vraag kwam onverwacht, midden in een familiefeest waar juist het leven werd gevierd. Het was een prachtige dag: een mooie locatie, heerlijk weer, fijne mensen en lekker eten, een perfecte gelegenheid om bij te praten.
Enkele dagen later, aan de keukentafel in de serre, voerden we een rustig gesprek. “Ik begrijp het niet,” zei ze ontredderd, “wat wil ik haar nog vertellen? Welke woorden moet ik schrijven?” Haar vriendin, begin tachtig, weduwe, een gevierd en kundig zakenvrouw, had gekozen voor euthanasie. Ze had nog maar weinig liefde in haar leven en was afhankelijk geworden. Met nog slechts anderhalve week te gaan wilde mijn vriendin haar een laatste groet sturen. Maar de keuze voor euthanasie botste met haar christelijke overtuigingen. Het was een gewetensdilemma.
Mijn vriendin worstelde met de juiste woorden. Ze wilde respect tonen voor de keuze van haar vriendin, maar ook trouw blijven aan haar eigen waarden. Dit afscheid was meer dan een laatste groet; het vroeg om een balans tussen medeleven, respect en persoonlijke integriteit. In stilte keken we naar het lege vel papier, wetende dat de woorden die we zouden schrijven, de laatste zouden zijn.
Na een diepgaand gesprek, vol begrip en reflectie, vonden we uiteindelijk de juiste woorden. De brief is geschreven: een laatste groet, vol warmte, respect en eerlijkheid.
§ Een geboorte is spannend. Een levenseinde ook!
De geboorte van een kind is een moment vol liefde en verwachting, waarbij ouders zich actief voorbereiden en betrokken voelen bij elke stap van het proces. Van de eerste ademhaling tot het creëren van een veilige, warme omgeving – elke handeling draagt bij aan een liefdevolle start van een nieuw leven.
Net zoals we zorg en aandacht besteden aan het begin van het leven, is het ook belangrijk om hetzelfde te doen aan het einde ervan. Bij sterven denken we vaak dat de regie uit handen gegeven moet worden, maar net als bij geboorte kan het actief betrokken blijven juist helend zijn. Sterven is, net als geboren worden, een overgang – een proces waarin keuzes en aanwezigheid een diepe betekenis kunnen geven.
Door bewust keuzes te maken in hoe het einde vormgegeven wordt, kunnen we zorgen voor een vredige en persoonlijke afsluiting. Of het nu gaat om praktische zaken zoals het regelen van zorg, of emotionele stappen zoals het delen van herinneringen en het voorbereiden van het afscheid – betrokkenheid kan een krachtig instrument zijn. Het geeft niet alleen een gevoel van controle terug, maar helpt ook bij het vinden van rust en acceptatie.
Wanneer we zelf leiding nemen over deze laatste fase, net zoals we dat bij een geboorte doen, ontstaat er ruimte voor betekenisvolle rituelen en verbinding. Het sterven wordt niet langer iets wat ons overkomt, maar een bewust proces waarin we samen kunnen werken aan een waardig en liefdevol afscheid. Dit biedt de mogelijkheid om op een diepe manier afscheid te nemen, en draagt bij aan een gevoel van afronding en vrede, zowel voor degene die gaat als voor de achterblijvers
memorials van thana♥Art
